Este artículo es un estudio del cancionero de Pero Gonçalvez de Portocarreiro, trovador de origen portugués que vivió en torno a la segunda mitad del siglo xiii. La tradición manuscrita nos transmitió únicamente cuatro composiciones de su autoría, todas pertenecientes al género de amigo, que se caracterizan por su singularidad a respecto de la presencia de léxico concreto, al simbolismo que de él se deriva y a su interpretación. De este modo, y además de la fijación textual de las cantigas, este trabajo se centra principalmente en el análisis íntegro del cancionero desde un punto de vista literario y retórico.
Este artigo é un estudo do cancioneiro de Pero Gonçalvez de Portocarreiro, trobador de orixe portuguesa que viviu por volta da segunda metade do século xiii. A tradición manuscrita transmitiunos unicamente catro composicións da súa autoría, todas pertencentes ao xénero de amigo, que se caracterizan pola súa singularidade no que di respecto á presenza de léxico concreto, ao simbolismo que del se deriva e á súa interpretación. Deste modo, e para alén da fixación textual das cantigas, este traballo céntrase principalmente na análise integral do cancioneiro desde un punto de vista literario e retórico.
This article is a study of the songbook of Pero Gonçalvez de Portocarreiro, a troubadour of Portuguese origin who lived around the second half of the thirteenth century. The manuscript tradition has transmitted to us only four compositions of his authorship, all of them belonging to the genre of amigo, which are characterised by their singularity with respect to the presence of concrete lexicon, the symbolism derived from it and its interpretation. Thus, in addition to the textual fixation of the cantigas, this work focuses mainly on the complete analysis of the songbook from a literary and rhetorical point of view.