Brasil
Este artículo investiga la conexión entre la semiosis de Charles Peirce y la inferencia activa propuesta por el neurocientífico Karl Friston. Se argumenta que la semiosis inteligente, como proceso de optimización, busca reducir la sorpresa y estabilizar los hábitos mentales de una manera análoga al Principio de Energía Libre de Friston (FEP). El texto explora metáforas y metonimias como elementos centrales para el equilibrio entre vaguedad y precisión en la construcción de significados creativos y pragmáticamente efectivos. La articulación entre PEL y la lógica triádica de la semiosis proporciona un marco interdisciplinario para comprender cómo los organismos y los sistemas artificiales navegan en entornos dinámicos. Se concluye que esta integración abre nuevas perspectivas para la comprensión de la cognición, permitiendo la creación de modelos adaptativos que conectan la semiótica con la ciencia cognitiva y la inteligencia artificial.
This article investigates the connection between Charles Peirce’s semiosis and the active inference proposed by neuroscientist Karl Friston. It argues that intelligent semiosis, as an optimization process, seeks to reduce surprise and stabilize mental habits analogously to Friston’s Free Energy Principle (FEP). The text explores metaphors and metonyms as central elements for balancing vagueness and precision in constructing meanings that are both creative and pragmatically effective. The articulation between the FEP and the triadic logic of semiosis provides an interdisciplinary framework for understanding how organisms and artificial systems navigate dynamic environments. It concludes that this integration opens new perspectives on cognition, enabling the creation of adaptive models that connect semiotics with cognitive science and artificial intelligence.
Este artigo investiga a conexão entre a semiose de Charles Peirce e a inferência ativa proposta pelo neurocientista Karl Friston. Argumenta-se que a semiose inteligente, enquanto processo de otimização, busca reduzir a surpresa e estabilizar hábitos mentais de maneira análoga ao Princípio da Energia Livre (PEL) de Friston. O texto explora metáforas e metonímias como elementos centrais para o equilíbrio entre vagueza e precisão na construção de significados criativos e pragmaticamente eficazes. A articulação entre o PEL e a lógica triádica da semiose fornece uma estrutura interdisciplinar para compreender como organismos e sistemas artificiais navegam por ambientes dinâmicos. Conclui-se que essa integração abre novas perspectivas para o entendimento da cognição, permitindo a criação de modelos adaptativos que conectam a semiótica à ciência cognitiva e à inteligência artificial.