Acceso usuarios
, Anxo M. Lorenzo Suárez , María del Carmen Cabeza Pereiro ), págs. 59-74A observación in vivo dos bilingüismos familiares que teñen a súa orixe na inmigración na cidade de París, pon de manifesto que os modelos teóricos que resultan máis familiares (a través de nocións como diglosia ou dominios) non son os máis axeitados para describir tales situacións. Nestes casos, as familias son o lugar dunha "dobre mediación", no sentido en que os pais transmiten a súa lingua nativa ós fillos, pero estes, á súa vez, aportan á casa o francés. A separación estricta "unha lingua / unha persoa" non é válida nas interaccións cotiás e o investigador terá que botar man de modalidades de tipo preferencial. Así mesmo, os nenos destas familias constrúen un sólido bilingüismo funcional, adquirindo a lingua dos pais non só na familia senón tamén con ocasión das vacacións no país de orixe dos pais. Por outro lado, a alternancia de códigos enche a asimetría existente entre os repertorios dunha e outra xeración, e constitúe a posta en práctica dunha verdadeira polifonía a través do xogo simultáneo das alianzas conversacionais e das modalizacións expresivas. A fala bilingüe destas familias recibe unha valoración negativa por parte dos autóctonos monolingües dos dous países, e a miúdo esta imaxe negativa é tamén interiorizada polos propios bilingües. Sen embargo, certas denominacións ("fran-yougo") e certas reivindicacións da normalidade desta fala, e máis do seu carácter natural, constitúen indicios dun cambio no marco das identidades emerxentes entre a nova xeración
The observation in vivo of family bilingualism that have their origin in the inmigration in Paris, reveals that theoretic methods that prove to be more familiar (through notions like diglossia or domains), do not prove to be the most suitable for describing such situations. In these cases, a "double mediation" occurs in families, to the effect that parents transmit their native language to their children, but these ones, at the same time, take French home. The strict separation "one language / one person" is not fit for daily interactions and the researcher must make use of models of a preferential kind. Likewise, children from these families build a strong functional bilingualism, acquiring their parents' language not only inside the family but also on the occasion of their holiday season in their parents' native land. On the other hand, code-switching fulfills the actual asymmetry between the repertoires of both generations, and constitutes the implementation of a real poliphony through the simultaneous inter-play of conversational alliances and expressive modalizations. The bilingual speech of these families receives a negative picture in the case of the native monolingual speakers from both countries, and frequently this picture is also internalized by bilinguals. However, some designations ("fran-yougo") and some demands for the normality of such speech, and also for its natural character, are signs of a change in the emergent identities framework among this new generation
