Acceso usuarios
Celso Álvarez Cáccamo 
Neste traballo perfílase un modelo para a análise interaccional do code-switching (CS, alternancia de códigos) como un fenómeno comunicativo separado da alternancia lingüística (AL), que é un fenómeno puramente estructural. Os códigos comunicativos son concebidos como mecanismos xerais para poñer de manifesto intencións en moitos niveis da organización discursiva. Un código comunicativo dado mobiliza e organiza series de indicios de contextualización tanto lingüísticos como non lingüísticos. Unha alternancia de códigos comunicativos, ou CS, é, xa que logo, unha estratexia detectable de recontextualización pola que son despregados conxuntos contrastados de sinais. O CS pode ou non conlevar AL, do mesmo xeito que a alternancia lingüística pode ou non ser interaccionalmente significativa en termos das intencións vehiculadas. A interrelación entre CS e a alternancia lingüística tradúces en catro posibilidades: (1) CS con AL (CScomAL); (2) AL sen CS (ALsemCS); (3) CS sen AL (CSsemAL); (4) nin CS nin AL (NemCSnemAL). As tres primeiras posibilidades son examinadas e ilustradas a través da análise interaccional de dous casos de discurso público galego-portugúes/español, procedentes de dous programas de televisión. Finalmente, proponse que un enfoque interaccional do CS debe alonxarse de nocións preconcibidas sobre as "linguas en contacto" e os seus supostos respectivos valores indicadores
In this paper, a model is outlined for the interactional analysis of code-switching (CS) as a communicative phenomenon separate from the alternation of speech varieties (AL, alternancia linguística) which is a purely structural phenomenon. Communicative codes are viewed as general mechanisms to manifest intentions at several levels of discourse organization. A given communicative code mobilizes and organizes sets of both linguistic and non-linguistic contextualization signals. A switch of communicative codes, or CS, is therefore a detectable recontextualization strategy by which contrasting sets of varied signals are deployed. CS may or may not involve AL, as language alternations may or may not be interactionally significant in terms of signalling intentions. The interplay between CS and language alternation results in four possibilities: (1) CS with AL (CSconAL); (2) AL without CS (ALsenCS); (3) CS without AL (CSsenAL); and (4) neither CS nor AL (NinCSninAL). The first three possibilities are examined and illustrated through the interactional analysis of two cases of Galizan-Portuguese/Spanish public discourse from two television programs. Finally, it is proposed that an interactional approach to CS must steer away from preconceived notions about languages in contact and their supposed, respective signalling values
