Acceso usuarios
Xosé Manuel Dasilva 
O obxectivo deste traballo consiste en analizar os trazos roáis destacados da singular proposta de lingua literaria que Iglesia Alvariño ofrece nas súas versións galegas de textos clásicos. Pártese para iso dun artigo do escritor lucense en La Noche, publicado en resposta a certas observacións contidas noutro artigo previo de Manuel Rabanal no mesmo xornal, onde sostén fronte á acusación de supostas traizóns como traductor que a cuestión é non matar as palabras. Tras esta referencia inicial, as páxinas do presente estudio cén-transe en examinar a fortuna das traduccións que Iglesia Alvariño fixo dos Carmina horacianos e de A comedia da aliña de Plauto. Trátase dun proceso de recepción na verdade non exento de polémicas, sobre todo debido ó pecu-liar xeito de expresión lírica que o autor de Cámaros verdes utiliza nestas versións mesmo como modelo para a evolución do sistema literario galego no xénero poético durante o período de posguerra.
This work aims to analyse the most relevant features of Iglesia Alvariño's peculiar proposal for a Galician literary language as substantiated in his Galician rendition of classical texts . As a start, we take into account an article penned by him und published in La Noche as a reply to certain remarks made by Manuel Rabanal in a previous article in this same newspa-per. Being charged with betraying the original texts as a translator, in his reply Iglesia Alvariño contends that the point is not to kill the words. After this initial reference the present essay goes on to examine the influence of Iglesia Alvariño's translations ofthe Horatian Carmina and of Plauto' s A Comedia da Oliña. In fact we are dealing with a literary reception of contro-versia! nature, mainly because of the weird poetic expression pervading Iglesia Alvariño's translations, which he even purports to serve as a model for the evolution ofthe Galician poetry in the postwar period.
