Acceso usuarios
Adelina Çerpja, Anila Çepani
This paper provides a historical overview of Albanian dialect classifications. Based on traditional linguistics, Gjinari (1963) has figured out 2 dialects, 4 groups of subvarietys and 6 subdialects, whereas in 1966, he distinguished 2 dialects, 4 subdialects and 6 groups of subvarietys. This classification was followed by Shkurtaj (2012), who expanded the number of subvariety groups to thirteen. Desnickaja (1968) distinguished two dialect regions, 5 dialect areas, 7 groups of subvariety regions and 44 subvarietys. In the ADGjSh (1990–2007) two major group divisions are distinguished: Gegëri and Toskëri, and further subdivisions: Kosovë, Myzeqe, Labëri, Çamëri. Beci (2002) distinguished two main dialects: Gheg in the North and Tosk in the South, as well as three smaller dialect units in Gheg and two smaller dialect units in Tosk Albanian; in 2016 he reclassified Albanian dialects again in 2 dialect regions, depending only on the presence or absence of specific dialect phenomena.
Ky kapitull ofron një historik të klasifikimeve të dialekteve të shqipes. Bazuar në gjuhësinë tradicionale, Gjinari (1963) ka dalluar 2 dialekte, 4 grupe të folmesh dhe 6 nëndialekte, ndërsa në vitin 1966 dallon 2 dialekte, 4 nëndialekte dhe 6 grupe të folmesh. Shkurtaj (2012) ndoqi këtë klasifikim dhe e zgjeroi numrin e grupeve të të folmeve në trembëdhjetë. Desnickaja (1968) dallon 2 krahina dhe 5 zona dialektore, 7 grupe e rajone të folmesh dhe 44 të folme. Në ADGjSh (1990–2007) jepen dy grupe të mëdha: Gegëria e Toskëria, si dhe nënndarjet Kosovë, Myzeqe, Labëri, Çamëri. Beci (2002) identifikon dy dialekte kryesore: Gegë në Veri dhe Toskë në Jug, si dhe tri njësi dialektore më të vogla në gegërishte dhe dy njësi dialektore më të vogla në toskërishte; në vitin 2016 i riklasifikoi dialektet e shqipes në 2 krahina dialektore, bazuar në praninë ose mungesën e tipareve të veçanta dialektore.
Aquest article ofereix una visió històrica de les classificacions dialectals albaneses. A partir de la lingüística tradicional, Gjinari (1963) describí dos dialectes, quatre grups de subvarietats i sis subdialectes, mentre que el 1966, va distingir dos dialectes, quatre subdialectes i sis grups de subvarietats. Aquesta classificació va ser adoptada per Shkurtaj (2012), que va ampliar el nombre de grups de subvarietats a tretze. Desnickaja (1968) va distingir dues regions dialectals, cinc àrees dialectals, set grups de regions de subvarietat i 44 subvarietats. A l’ADGjSh (1990–2007) es distingeixen dues grans divisions: Gegëri i Toskëri, i altres subdivisions: Kosovë, Myzeqe, Labëri i Çamëri. Beci (2002) va distingir dos dialectes principals: el gheg, al nord, i el tosk, al sud, com també tres unitats dialectals més petites en gheg i dues unitats dialectals més petites en tosk; el 2016 va reclassificar els dialectes albanesos novament en dues regions dialectals, segons la presència o l’absència de fenòmens dialectals específics.
